2'nci Dünya Savaşı yılları...Gamalı haç, veba gibi sarıyor Avrupa'yı... Rus topraklarına dalıyor. Bugünkü Ukrayna'ya geliyor Alman tankları... Ve, yakaladıkları 300 genç kızı, çırılçıplak soyarak, tıkıyorlar vagonlara... Nereye? Polonya'ya...Ölüm kamplarına. Kızlardan biri, Pavlina... 15 yaşında. Babacığını 4 yaşında kaybetmiş. Çünkü Bolşevikler, ailesini Urallardan sürerken, yolda can vermiş... Kalp hastası anacığıyla yaşam mücadelesi verirken, koparıp alıyor Naziler.Geliyorlar Polonya'ya. Kulaktan kulağa hep aynı cümle, "gaz verip, öldürecekler..." Titriyor insancıklar. Ama o da ne? Tekrar trene bindiriyorlar. Avusturya... Bugün Türkiye'de çok tutulan, ünlü bir Alman markasının fabrikasında çalıştırıyorlar.20 saat iş, 4 saat uyku, kuru ekmek. 3 yıl. Gün geliyor, savaş bitiyor. Tam "kurtulduk" derken, anlaşılıyor ki, çile bitmemiş... Amerikalılar, esir kızları, Ruslara teslim ediyor. Rus, gaddar. Yine kamp, yine tel örgü... Pavlina, kaçıyor. Dere tepe... Bir başka kampa geliyor. Amerikalıların... Oraya sığınıyor. Amerikalılar, onları yine trene bindiriyor... İtalya'ya, Roma'ya getiriyor.Bu kampta, Naziler tarafından esir alınan Kafkas Türkleri var... Orada tanışıyor Süleyman'la... Dağıstanlı güreşçi... Âşık oluyor.Olunmayacak gibi değil; Şeyh Şamil'in soyundan gelen Süleyman, kapı gibi.O da tutuluyor Pavlina'ya, diyor ki, "Müslüman olup, benimle evlenir misin?" Hemen kabul ediyor Pavlina. Nasıl etmesin... Öl dese, ölecek. O kadar seviyor.Fatma adını alıyor Pavlina. Uzatmayayım... Türkiye'ye taşınıyorlar. Tuzla'ya. Süleyman, yani Süleyman Baştimur, güreşe devam ediyor, Türkiye'ye Akdeniz Olimpiyatları başta olmak üzere, çok sayıda altın madalya kazandırıyor. Üç evlatları oluyor.Biri, Nimet.